In de wijk Le Marais in Parijs is het Picasso Museum gevestigd. Vlak bij het Centre Pompidou, dus erg handig als je beide wilt bezoeken op dezelfde dag. Le Marais is verdeeld over het 3e en 4e arrondissement en een erg prettige wijk, omdat het nog vrij origineel is allemaal. Veel goede en leuke restaurants, hotels en winkeltjes.
Het Picasso museum zelf is gehuisvest in het Hotel Sale, een historisch monument, op nr.5, Rue de Thorigny. De collectie geeft een erg mooi overzicht van het werk van Picasso. Het begint ook echt bij het begin en neemt je mee tot de jaren zeventig. Niet alleen schilderijen, maar ook sculpturen, tekeningen, gravures en collages. Je krijgt zo echt een beter idee en overzicht van de veelzijdigheid van Picasso en zijn ongelooflijke werklust. Mijn eigen favoriet is het enorme ‘Femmes a leur toilettes’, een combinatie van schilderen en grafische technieken. Een absolute aanrader. Maar in deze overzichtstentoonstelling vindt iedereen wel een van zijn favorieten!
Het museum maakt deel uit van de Réunion des musées nationaux et du Grand Palais des Champs-Élysées. Het museum, waarvan de inhoud thematisch werd geordend, herbergt de grootste collectie ter wereld van werken van Picasso, die een groot deel van zijn leven in Frankrijk doorbracht.
Picasso liet bij zijn overlijden in 1973 een forse boedel na. De Franse staat heeft in 1979, bij wijze van successie, hieruit een keuze gemaakt van: 203 schilderijen, 158 sculpturen, 29 reliëfschilderingen, 88 aardewerkobjecten, 15 collages, bijna 1500 tekeningen, 30 tekenmappen en 1600 gravuren. In deze keuze zijn alle perioden in zijn werken vertegenwoordigd.[2] Na het overlijden van zijn vrouw Jacqueline kreeg het museum ook nog 24 tekenmappen, 2 sculpturen en 40 andere objecten (tekeningen, gravures en schilderijen), waaronder Portret de Jacqueline aux mains croissées (Jacqueline met gekruiste armen) uit 1954.
Op de bovenste verdieping van het Hotel Salé kan men de persoonlijke kunstverzameling van Picasso bezichtigen. Met deze kunstenaars en hun werk had Picasso een affectieve band. Men vindt er zowel grote meesters als Chardin, Courbet en Renoir als werk van bevriende kunstenaars als Cézanne, Matisse, Henri Rousseau, Derain, Braque en Miró terug. Ook bevat de collectie een aantal. Met deze laatste kunstenaars wisselde Picasso kunstwerken uit. Ook vindt men er de etnografische collectie[3] terug die Picasso aanlegde vanaf 1907. Om haar expressieve kracht bedacht de kunstenaar deze voorwerpen met een magische vermogen om met geesten te communiceren. (bron: Wikipedie)
