Het KunstMuseum Bonn heb ik vorig jaar, net voordat alle musea weer dicht gingen, bezocht. Het gebouw zelf is modern en van sommige kanten gezien echt mooi en van andere kanten weer helemaal niet. Dat geldt eigenlijk ook voor de binnenkant van het museum, maar goed, die beleving is natuurlijk voor iedereen anders. Het is in ieder geval ruim en open en vooral de buitenruimte van het museum is erg prettig, in een parkachtige omgeving.
De collectie is modern en divers en zeker de moeite waard. Toen wij er waren was een aanzienlijk deel dicht, dus we hebben helaas maar een klein gedeelte van de collectie kunnen bekijken. Wordt vervolgd zou ik dus zeggen, maar geniet hopelijk van het volgende.
Het Kunstmuseum Bonn maakt deel uit van de Museumsmeile in Bonn en toont sinds 1992 voornamelijk werk van de periode na 1945.
De collectie van het museum telt twee zwaartepunten, het Rheinische Expressionisme en de kunst van na de Tweede Wereldoorlog, met de nadruk op de zestiger, zeventiger en tachtiger jaren en nog enigszins aanvang negentiger jaren. Het accent ligt bij Duitse kunstenaars als Georg Baselitz, Joseph Beuys, Hanne Darboven, Anselm Kiefer, Blinky Palermo en Wolf Vostell, maar dat sluit niet uit dat ook werk van niet-Duitse kunstenaars, zoals van de Franse schilder Robert Delaunay in de August Macke-afdeling en van de Engelse conceptuele kunstenaar Richard Long getoond wordt. Werk van Duitse kunstenaars als Palermo en Beuys wordt geëxposeerd in combinatie met de internationale avant-garde-kunstenaar Lucio Fontana en Jannis Kounellis met Gerhard Merz.
Het museum zegt over de eigen collectie:„Es gibt keinen anderen Ort in der Welt an dem deutsche Kunst nach ’45 so ausgewählt, so besonders und so prägnant studiert werden kann wie in Bonn.“. (Bron: Wikipedia)
