Museum of Modern and Contemporary Art Seoul
Het National Museum of Modern and Contemporary Art van Seoul ligt vlakbij, op loopafstand van het grote tempelcomplex van Seoul, Changdeokgung. Erg handig om te combineren. In de buurt van het museum vind je ook een aantal galeries met moderne kunst, dus die kun je er ook nog bij pakken als je zin hebt. Alles is erg goed te doen met de metro, maar taxi’s zijn ook prima en niet heel duur.
Het MMCA is een groot museum met drie verdiepingen en er wordt veel georganiseerd, workshops en dergelijke, activiteiten voor kinderen, dus het is een levendig en actief museum. Toen ik er was, was de Duchamp expositie er en die had ik al in Tokyo gezien een paar maanden geleden, dus een groot gedeelte kon ik helaas overslaan. Er was een overzichtstentoonstelling van een beroemde Koreaanse schilder, Yun Hyong-Keun. Ik had eerlijk gezegd nog nooit van hem gehoord, maar zijn werk en vooral zijn leven is zeer interessant. Zijn werk zie je dus vooral in deze post. Het lijkt wat eenzijdig, vooral zijn latere werk, maar er zit een duidelijke filosofie achter en dan wordt het eigenlijk steeds krachtiger en begrijpelijker.
Meer over Yun Hyong-Keun verderop in deze post.
Yun Hyong-keun (1928-2007) was amongst the leading figures of the Korean Dansaekhwa art movement. Inspired by nature and influenced by the work of the scholar and calligrapher Kim Jeong-hui, Yun’s paintings combine a palette of umber – the colour of earth – and ultramarine – the colour of water – to create rectilinear compositions, reminiscent of traditional ink-wash paintings. Diluted with turpentine Yun spread pigment across the canvas, layering it over days, weeks or months to create fields of intense darkness. His paintings embody time through an accumulation of procedures enacted in different encounters with the work in the same space. Each layer of pigment seeps into the fibres at a different rate, resulting in blurred edges along the unmarked expanses of canvas. In the 1990s, these boundaries gradually became more defined, eventually sharpening into hard edges in the final decade of the artist’s life.
In recent years Yun’s work and his contribution to Dansaekhwa have come under renewed study. His works characterise the elements of tactility, spirituality and performance common to first generation Dansaekwha artists, including Chung Sang-Hwa, Ha Chong-Hyun, Chung Chang-Sup, KIM Whanki and Park Seo-Bo. Emerging from a period of international isolation brought about by the Korean War (1950-1953), their work reflected Korean sentiments and aesthetics via an investigation into flatness, materiality and mediation in art making. Rhythmic actions repeatedly performed on the canvas were intended to build a sense of unity between materials, object and the self. While never a movement in the traditional sense – the activities of those associated with the school of Dansaekhwa were ideologically and practically diverse – the artists’ shared a common commitment to the materiality and act of painting. Offering a counterpoint to the Minimalist vocabularies propagated in Western painting of the same time, Yun’s monochromatic abstractions resonate both across his own culture and with key artists in the history of American and European abstraction (Bron: simonleegallery.com)
Musee Picasso Paris
In de wijk Le Marais in Parijs is het Picasso Museum gevestigd. Vlak bij het Centre Pompidou, dus erg handig als je beide wilt bezoeken op dezelfde dag. Le Marais is verdeeld over het 3e en 4e arrondissement en een erg prettige wijk, omdat het nog vrij origineel is allemaal. Veel goede en leuke restaurants, hotels en winkeltjes.
Het Picasso museum zelf is gehuisvest in het Hotel Sale, een historisch monument, op nr.5, Rue de Thorigny. De collectie geeft een erg mooi overzicht van het werk van Picasso. Het begint ook echt bij het begin en neemt je mee tot de jaren zeventig. Niet alleen schilderijen, maar ook sculpturen, tekeningen, gravures en collages. Je krijgt zo echt een beter idee en overzicht van de veelzijdigheid van Picasso en zijn ongelooflijke werklust. Mijn eigen favoriet is het enorme ‘Femmes a leur toilettes’, een combinatie van schilderen en grafische technieken. Een absolute aanrader. Maar in deze overzichtstentoonstelling vindt iedereen wel een van zijn favorieten!
Het museum maakt deel uit van de Réunion des musées nationaux et du Grand Palais des Champs-Élysées. Het museum, waarvan de inhoud thematisch werd geordend, herbergt de grootste collectie ter wereld van werken van Picasso, die een groot deel van zijn leven in Frankrijk doorbracht.
Picasso liet bij zijn overlijden in 1973 een forse boedel na. De Franse staat heeft in 1979, bij wijze van successie, hieruit een keuze gemaakt van: 203 schilderijen, 158 sculpturen, 29 reliëfschilderingen, 88 aardewerkobjecten, 15 collages, bijna 1500 tekeningen, 30 tekenmappen en 1600 gravuren. In deze keuze zijn alle perioden in zijn werken vertegenwoordigd.[2] Na het overlijden van zijn vrouw Jacqueline kreeg het museum ook nog 24 tekenmappen, 2 sculpturen en 40 andere objecten (tekeningen, gravures en schilderijen), waaronder Portret de Jacqueline aux mains croissées (Jacqueline met gekruiste armen) uit 1954.
Op de bovenste verdieping van het Hotel Salé kan men de persoonlijke kunstverzameling van Picasso bezichtigen. Met deze kunstenaars en hun werk had Picasso een affectieve band. Men vindt er zowel grote meesters als Chardin, Courbet en Renoir als werk van bevriende kunstenaars als Cézanne, Matisse, Henri Rousseau, Derain, Braque en Miró terug. Ook bevat de collectie een aantal. Met deze laatste kunstenaars wisselde Picasso kunstwerken uit. Ook vindt men er de etnografische collectie[3] terug die Picasso aanlegde vanaf 1907. Om haar expressieve kracht bedacht de kunstenaar deze voorwerpen met een magische vermogen om met geesten te communiceren. (bron: Wikipedie)
Guggenheim New York
Het Guggenheim Museum uit 1959 van Frank Lloyd Wright in de Upper East Side van New York is naast een iconisch gebouw een fantastisch museum met, op het moment van mijn bezoek, veel Giacometti’s. De foto’s zijn dus, behalve van het al veelvuldig gefotografeerde interieur vooral van zijn beelden en schilderijen. Hoop maar dat je van Giacometti houdt..:)
Er zijn ook vaste collecties. De Guggenheim en de Thannhouser collectie. De Guggenheim collectie omvat o.a. Chagall, Kandinsky en Mondriaan en de Thannhouser oa Picasso, Van Gogh en Cezanne.
Deze maken geen deel uit van deze post, maar zal ik er op een later moment zeker aan toevoegen.
Het Solomon R. Guggenheim Museum is een van de mooiste en bekendste musea voor moderne kunst aan 5th Avenue in New York.
Het is het oorspronkelijke Guggenheimmuseum, naast het Guggenheim Museum in Bilbao en de Peggy Guggenheim Collection in Venetië. De inmiddels gesloten Guggenheim Musea in Las Vegas (Guggenheim Hermitage Museum) en Berlijn (Deutsche Guggenheim) maakten ook deel uit van de Solomon R. Guggenheim Foundation.
Het oorspronkelijke gebouw is een museumstuk op zich door zijn bijzondere vormgeving. De tentoonstellingsruimte bestaat uit een spiraalvorm, die zich ook buiten manifesteert. De kunstwerken worden tentoongesteld langs een spiraalvormig verlopende helling die het gehele gebouw doorloopt. Het centrale deel van de ruimte, dat doorloopt over alle verdiepingen (voor zover men hier van verdiepingen kan spreken), is afgedekt door een grote lichtkoepel. Het is ontworpen door de Amerikaanse architect Frank Lloyd Wright in samenwerking met Hilla von Rebay van de Solomon R. Guggenheim Foundation. (bron: Wikipedia)
Het Guggenheim Museum begon als museum voor de privécollectie van Solomon R. Guggenheim.
In 1956 werd met de bouw begonnen en op 21 oktober 1959 ging het museum in New York open. Architect Frank Lloyd Wright overleed een half jaar voor de opening. In 1992 kwam een uitbreiding gereed en werd de museumruimte verdubbeld met een tien verdiepingen hoge toren, hetgeen reeds door Wright werd voorzien in zijn plannen. Architect van de uitbreiding was Gwathmey Siegel & Associates. In 2006 en 2007 werd het gebouw aan de buitenkant volledig gerestaureerd. Omdat ze het gevaarlijk vonden en de structuur niet vertrouwde voor het openbaar publiek van 2006 en 2007 (bron: Wikipedia).
Louvre Abu Dhabi
Het Louvre Abu Dhabi past wat betreft de collectie niet echt binnen het MuseuMe concept, wat betreft de architectuur zeker wel! Een niet heel opvallend gebouw aan de buitenkant, des te indrukwekkender aan de binnenkant. En dat komt vooral door dat ongelooflijke dak. Dat is ‘open’, in de zin dat het licht (een ‘regen van licht’ volgens architect Jean Nouvel) en lucht doorlaat, er zitten vogels in en die hoor je en dat geeft ook weer een extra dimensie aan het museum.
“Als architect van het gebouw werd de Fransman Jean Nouvel aangetrokken, die eerder het Institut du monde arabe ontwierp. Een grote koepel geeft de indruk te zweven boven een aantal bouwwerken waarin de expositiezalen zijn ingericht. In de koepel bevinden zich kleine openingen, mashrabiya, die het zonlicht sterk gefilterd doorlaten. (bron: Wikipedia)
De gebouwen onder het dak die de collectie huisvesten zijn een soort van losse witte ‘dozen’, waardoor je de indruk krijgt van een wit dorp onder een sterrenhemel. Het krijgt daardoor ook iets sprookjesachtigs. Vooral de zwart/wit contrasten zijn prachtig, ook door het gebruik van water, wat weer spiegelt. Ik stond echt, bij wijze van spreken, met open mond te kijken en hoop dat de foto’s die ik gemaakt heb een en ander goed weergeven. Laat vooral weten wat je ervan vindt!
Het Louvre Abu Dhabi (Arabisch: لوفر أبوظبي) is een museum in het emiraat Abu Dhabi, een van de zeven emiraten van de Verenigde Arabische Emiraten. Het museum is gevestigd op het eiland Saadiyat in de Perzische Golf, enkele honderden meters voor de kust van en deel uitmakend van de hoofdstad Abu Dhabi. Het museum bevindt zich in de wijk Saadiyat Cultural District met als enkele van zijn toekomstige buren het Guggenheim Museum en het Nationaal Museum Zayed. (bron: Wikipedia)
Het bouwwerk heeft een kostprijs tussen 83 en 108 miljoen euro. Verder werd US$ 525 miljoen werd betaald voor het gebruik van de naam van het Louvre en US$ 747 miljoen in de toekomst voor kunstleningen, speciale tentoonstellingen en beheersadvies. (bron: Wikipedia)
Voorzitter van de raad van bestuur werd de Franse zakenman en financier Marc Ladreit de Lacharrière, lid van de Académie des beaux-arts en uitgever van het tijdschrijft Revue des deux Mondes. Als directeur werd de voormalige directeur van het Centre Georges Pompidou, Bruno Maquart geselecteerd. Het museum werd op 8 november 2017 geïnaugureerd door de Franse president Emmanuel Macron; op 11 november ging het open voor het publiek. Dit was vijf jaar later dan oorspronkelijk was gepland. (bron: Wikipedia)
MoMA New York
Op een regenachtige zondagmorgen naar het MoMA in New York is natuurlijk vragen om enorme rijen en overal mensenmassa’s, maar omdat ik vrij vroeg was ging het nog enigszins. Je zult wel zien op de foto’s dat het inderdaad erg druk was, maar ja, ik kom er ook niet elke dag, dus moest de kans wel grijpen. Ik heb geprobeerd de vaste collectie uit te lichten en het interieur van het MoMA te laten zien. Uiteraard is het maar een klein deel van wat er allemaal te zien is, dus een volgende keer zal ik het zeker verder aanvullen.
Het Museum of Modern Art (MoMA) is gevestigd in Manhattan in New York en is een van de meest toonaangevende musea voor moderne en hedendaagse kunst ter wereld. De collectie bestaat uit schilderkunst van de 20e eeuw en beeldhouwkunst van de 20e eeuw, films en foto’s en een uitgebreide collectie boeken.
Het MoMA ligt in de buurt van het Metropolitan Museum of Art, dat een aanzienlijk breder kunstspectrum tentoonstelt.
Het idee voor een museum dat zich uitsluitend toelegt op het verzamelen en tentoonstellen van moderne kunst ontstond in 1928. Het geldt in dit opzicht als het oudste en belangrijkste museum voor moderne en hedendaagse kunst ter wereld. Het kreeg vorm door het mecenaat van gefortuneerde burgers zoals Abby Aldrich Rockefeller die wilden afrekenen met de hegemonie van de traditionele musea voor Schone Kunsten. Deze groep verlichte burgers droomden ervan het publiek te enthousiasmeren voor de nieuwe kunststromingen die het uitzicht van de kunst grondig veranderden. Het museum werd in haar eerste behuizing geopend in 1929 en begon met een tentoonstelling met werken van Vincent van Gogh, Salvador Dalí, Paul Gauguin, Paul Cézanne en Georges Seurat. Het idee had zodanig succes dat het mettertijd weerklank kreeg in alle grote steden ter wereld. De MOMA-collectie omvat in 2007 meer dan 150 000 schilderijen, beelden en foto’s, 22 000 films en filmstills en 300 000 boekwerken.
Enkele topstukken zoals De sterrennacht van Vincent van Gogh, Les Demoiselles d’Avignon van Pablo Picasso en het Fietswiel van Marcel Duchamp kan je er dagelijks gaan bekijken. Het museum bewaart ook werk van Belgische kunstenaars zoals James Ensor, René Magritte, Marcel Broodthaers en Luc Tuymans.
Het gebouw werd in de internationale stijl ontworpen door de modernistische architecten Philip S. Goodwin en Edward Durell Stone en opengesteld voor het publiek in 1939. Rond het jaar 2000 vond er een grootschalige renovatie plaats. Het ontwerp daarvoor was van de Japanse architect Yoshio Taniguchi. Delen van de collectie werden in deze periode ‘op tournee’ gestuurd, zodat in het jaar 2004 tweehonderd van de belangrijkste werken uit de collectie te zien waren in de Neue Nationalgalerie in Berlijn. (Bron: Wikipedia)
Kiasma Helsinki
Het Kiasma museum voor moderne kunst in Helsinki is een van de eerste musea waar ik een vrij uitgebreide fotoserie van heb gemaakt, voordat MuseuMe was bedacht. Vooral van binnen is het een heel mooi gebouw met al die mooie lange gangen en rondingen van beton. Doet mij vooral denken aan de Villa Savoye van le Corbusier. Ook de collectie is de moeite waard met vele internationale kunstenaars, oa Donald Judd, Frank Stella, Joel Shapiro en uiteraard veel kunst uit Scandinavie.
(Historisch en cultureel gezien bestaat Scandinavië uit de lidstaten van de Noordse Raad: Denemarken, Finland, IJsland, Noorwegen en Zweden).
The contemporary art collection began as the Museum of Contemporary Art (Finnish: Nykytaiteen museo) in 1990. In its earliest stages, the collection was housed in Ateneum.
An architectural design competition to design a building for the contemporary arts museum was held in 1992. The competition was open to architects from the Nordic and Baltic countries, in addition to which four architects or studios from elsewhere were invited to participate, though they were obliged to submit their proposals anonymously: Steven Holl from the USA, Alvaro Siza from Portugal, Coop Himmelblau from Austria, and Kazuo Shinohara from Japan.[1] The competition results were announced in 1993, and the winning proposal, titled Chiasma by Steven Holl, was selected from the 516 submitted entries. The design of the building, Finnishized as “Kiasma”, underwent slight modification during the design process, but nevertheless was regarded as controversial; for instance its close proximity to the equestrian statue of Finnish President Carl Gustaf Emil Mannerheim.[2] Construction work began in 1996, and the museum opened in May 1998.[3] (Bron: Wikipedia)
MAC Oscar Niemeyer Rio de Janeiro
Naast het prachtige museum van de toekomst van Calatrava -ook te zien bij MuseuMe.org- is het MAC, Museu de Arte Contemporânea, afgekort MAC, van Niemeyer een absolute must. Ook dit gebouw is een echte ‘eyecatcher’ aan de Guanabara Bay in Niteroi. Je komt er eenvoudig met een van de vele ferry’s vanuit het oude centrum van Rio (loopafstand van Calatrava). Vooral het gebouw is prachtig, het staat als een soort UFO op een klif boven het water in Niteroi. De collectie is leuk en er zitten echt mooie dingen tussen, wel wat rommelig, maar het is ook erg lastig om in zo’n gebouw een collectie goed te presenteren.
Oscar Ribeiro de Almeida Niemeyer Soares Filho (Rio de Janeiro, 15 december 1907 – aldaar, 5 december 2012) was een Braziliaans architect. Hij was een van de belangrijkste architecten binnen de moderne architectuur en was een pionier in het gebruik van de mogelijkheden van het gewapend beton. Hoewel hij een aanhanger was van het functionalisme, had zijn oeuvre niet de kille en blokkerige uitstraling die door de postmodernisten zo werd bekritiseerd. Door de dynamische vorm en sensuele rondingen van zijn gebouwen wordt Niemeyer soms eerder een beeldhouwer genoemd dan een architect – soms bedoeld uit bewondering, soms bedoeld als kritiek. Hij was tot het eind van zijn leven actief als architect. Bron: Wikipedia
The Contemporary Art Museum (MAC), first opened in September 2nd 1996, is the current symbol of the city of Niterói. The futuristic shape created by Niemeyer became a reference in modern architecture all over the world, being considered one of the 7 Wonders of the World when it comes to museums, according to the specialized media. The reflecting pool surrounding the building contributes to the fluidity of its lines and the big concrete ramp, paved in red, leads visitors to the upper floors of the museum, from where one can have a panoramic view of the Guanabara Bay and of the cities of Rio de Janeiro and Niterói. The MAC houses the João Sattamini Collection, one of the most important contemporary art collection in the country, with over 1300 pieces. (Bron: http://visit.rio/en/que_fazer/contemporary-art-museum-mac/ )
Charles en Ray Eames, ArtScience museum Singapore
Deze Charles en Ray Eames overzichtstentoonstelling in Singapore was de aanleiding voor MuseuMe. Aangezien het een eenmalige expositie was, die ook nog behoorlijk compleet was, hebben niet heel veel mensen de kans gehad deze te zien. Hier ontstond het idee om dit te delen en ik heb toen, een dag later nog in Singapore, mede door het enthousiasme en het aandringen van een collega -inmiddels een zeer goede vriendin- de naam bedacht en het concept.
Het ArtScience Museum, onderdeel van het Marina Bay Sands was de host van deze expositie. Het museum is gebouwd als een opengevouwen lotus bloem en ontworpen door Moshe Safdie en gebouwd in 2011.
Aangezien dit ook de eerste expositie is die ik gefotografeerd heb, heeft het nog niet de kwaliteit van latere posts, maar het laat hopelijk wel enigszins zien hoe veelzijdig, origineel en creatief het echtpaar Eames was. Geniet er van!
Taliesin Frank Lloyd Wright
Taliesin Spring Green Wisconsin
Dit is Taliesin, door Frank Lloyd Wright gebouwd als zijn eigen zomerhuis, nabij Spring Green in Wisconsin. Het was een lang gekoesterde wens dit complex te bezoeken en in mei 2018 was het eindelijk zover.
Vanuit Minneapolis, Minnesota reed ik in 6 uur, voor een groot deel via de Great River Road, naar Spring Green, Wisconsin. De Great River Road volgt de loop van de Mississippi door 10 staten van noord naar zuid. Erg mooie rit langs de rivier met leuke dorpjes en vooral erg mooie natuur. Je kunt er overigens ook in 4 uur naartoe rijden vanuit Minneapolis via de highway.
Taliesin Logo
Hirshhorn Smithsonian Institute Washington
Het Hirshhorn Museum and Sculpture Garden is een museum in Washington, D.C. dat deel uitmaakt van het Smithsonian Institution. De collectie van het museum richt zich op hedendaagse en moderne kunst. Aangrenzend aan het museum bevindt zich een beeldenpark, waar beeldhouwwerk wordt tentoongesteld van kunstenaars als Auguste Rodin en Alexander Calder.
Het gebouw is op zich al een even grote attractie als het interieur, door velen vergeleken met een enorm ruimteschip, dat geparkeerd staat op de National Mall. In essentie is het gebouw een open cilinder op vier kolossale “poten”, met een grote fontein op het centrale binnenplein. Het gebouw en het beeldenpark zijn een gezamenlijk ontwerp van de architect Gordon Bunshaft (1909-1990) en voorziet binnen in 5.500m² expositieruimte en buiten ruim 16.000m² op twee niveaus (The Garden en The Plaza). Tijdens zijn inauguratierede in 1974 zei Joseph Hirshhorn: “Het is mij een eer mijn kunstcollectie aan het Amerikaanse volk te schenken als een kleine terugbetaling voor datgene wat het land heeft gedaan voor mensen, die hier zijn gearriveerd als immigranten zoals ik. Wat ik in de Verenigde Staten heb bereikt, zou ik nergens anders ter wereld hebben kunnen bereiken.”
